تربیت به منزله یک سرمایه اجتماعی در پسامدرن

هدف از پژوهش حاضر بررسی تربیت به مثابه یک سرمایه اجتماعی در پسامدرن است. این پژوهش از نوع کتابخانه ای و مبتنی بر مقالات و رفرنس های داخلی و خارجی است. نتایج پژوهش بیانگر این مطلب است که پسامدرنیسم از آنجا که دیدگاهی منتقدانه در برابر معضلات و بن بست های مدرنیته دارد معتقد است مدرنیته قادر به پاسخگویی به بسیاری از نیازهای بشری نمی باشد و از دیدگاه تربیتی ایده های جدیدی را مطرح کرده که باعث تشخیص ضعف ها و بحران های نظام آموزشی مدرنیسم شده است؛ از جمله بهره گیری از روش ساختارزدایی متون آموزشی، حمایت از محلی گرایی و منطقه ای شدن در نظام آموزشی، توجه به عنصر دیگری در تعلیم و تربیت، توجه خاص به نقد و انتقاد، توصیه به آموزش و پرورش گفت وگومحور، تاکید بر روش های کیفی تحقیق در زمینه علوم انسانی و علوم تربیتی محل نقد و انتقاد و بازنگری می باشد.در نهایت می توان گفت شناسایی آموزه های تربیتی پست مدرن و پی بردن به نقاط قوت و ضعف آن می تواند به افزایش آگاهی و ارتقای سطح دانش مربیان و متربیان برای مواجهه با این نحله فکری کمک کند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، پسامدرن ، سرمایه اجتماعی