بررسی سطح آشنایی معلمان دوره ابتدایی با نظریه های یادگیری و چگونگی به کارگیری آنها در عملکرد آموزش و یادگیری

یادگیری را نباید منحصرا به صورت پیشرفتهای مواد درسی که در کانونهای آموزشی انجام میشود تصور نمود. وقتی کودکی بتواند توپی را بگیرد یا آن را پرتاب کند، راه برود، حرف بزند، یا آنکه نوجوانی دوچرخهسواری و موتور سواری کند و یا وقتی مادری از نوع گریه کودک خود به نیاز خاص یا ناراحتی او پی ببرد، در همه این حالتها بیشک امر یادگیری به وقوع میپیوندد. گرچه گروهی از افراد به سبب آنکه این گونه رفتارها با درس و مدرسه سر وکار ندارند آنها را یادگیری نمیدانند.یادگیری در حقیقت دارای مفهوم بسیار گستردهای است که در قالبهای دگرگونی، عادت شکنی، ایجاد علاقه، نگرشهای نو، درک ارزش، ذوق و سلیقه و پیشداوری یا جب و بغض پدیدار میشود. همچنین، شیوه ترکیب و کاربرد معلومات در استدلال، تفکر، نظریهپردازی، حل مسئله، احساس و عواطف عمیق انسانی، خودشناسی و دگرگونیهایی که در کل شخصیت به وجود میآیند همه از یادگیری مایه میگیرند.اصولا هر فعالیتی یک مبنای نظری دارد که منتج از یک سری تحقیقات و تابع یک اصول و شناخت کلیت یافته ای است . نظریه به معنای وسیع عبارتست از تعبیر و تفسیر حوزه ای از شناخت. در نتیجه براساس این تعریف، نظریه های یادگیری اصول کلیت یافته ای هستند در زمینه یادگیری و شرایط آن. یعنی نظریه های یادگیری در واقع تحلیل کننده شرایط یادگیری است. بسیاری از معلمین و دانشجویان بین نظریه و فرضیه تفاوت قائل نیستند یا اشتباه می کنند وقتی می گوییم فرضیه یعنی یک راه حل احتمالی علمی مساله در برابر یک مساله ای که هنوز صحت و سقم آن تایید و یا رد نشده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، تدریس ، نظریه ، معلمان ابندایی ، مواد درسی ، شناخت ، حل مسله ، دانش آموزان