معناکاوی «شخص ثالث» در اعتراض ثالث به رای دادگاه؛ بحثی درباره رای وحدت رویه شماره ۸۳۱ دیوان عالی کشور (۱۴۰۲/۰۳/۰۲)

احترام به اصل نسبی بودن اثر رای دادگاه و قاعده اعتبار امر قضاوت شده مانع از قابلیت استناد رای در برابر اشخاص ثالث نیست و اگر در مقام استناد به رای دادگاه در برابر شخص ثالث، او رای را مخالف یا تضییع کننده حقوق خود یابد، می تواند به رای اعتراض کند و از این طریق تقاضای تجدید رسیدگی نماید. این شیوه شکایت از رای را اعتراض شخص ثالث می نامند. مساله اساسی در پذیرش این اعتراض آن است که دادگاه احراز نماید شخص معترض نسبت به دادرسی انجام پذیرفته «ثالث» تلقی می شود. در این باره که اگر در مرحله تجدید نظرخواهی برخی از اصحاب دعوای نخستین به منزله تجدید نظرخوانده به دادرسی دعوت نشوند، آیا می توان آنان را نسبت به دادرسی در جریان یا خاتمه یافته در مرحله تجدیدنظر «ثالث» شمرد بین دادگاه های تجدیدنظر استان بوشهر اختلاف نظر پدید آمده است که هیات عمومی دیوان کشور به موجب رای وحدت رویه شماره ۸۳۱ این اختلاف را به صورتی نیکو فیصله داده است. آنچه در ادامه می خوانید در توجیه و تبیین مبانی رای هیات عمومی است.

کلیدواژه ها:

شخص ثالث ، اعتراض ثالث ، اثر انتقالی پژوهش ، نفع شخص ثالث