بررسی تاثیر تندخویی و پرخاشگری فیزیکی و کلامی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط پرخاشگری و تند خویی فیزیکی و کلامی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه بود. پژوهش ازنوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه ی معلمان شهر املش بود. نمونه پژوهش، ۱۰۰ نفر به روش خوشه ای از معلمان شهر املش انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه پرخاشگری و تند خویی ویلیامز و همکاران و آخرین معدل دانش آموزان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین پرخاشگری و تند خویی فیزیکی و کلامی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی دار وجود دارد. با توجه به مقادیر بتا، پرخاشگری و تند خویی کلامی (۲۹۲/۰-)، پرخاشگری و تند خویی فیزیکی (۲۱۹/۰-) و به عنوان متغیرها یی برای پیش- بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشند. لازم به ذکر است که پرخاشگری و تند خویی فیزیکی، کلامی رابطه منفی با پیشرفت تحصیلی دارند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، تند خویی فیزیکی ، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان