تبیین رابطه سرمایه فرهنگی و سبک های یادگیری (مورد مطالعه دانشجویان علوم اجتماعی دانشگاه گلستان)

در دنیای امروز، رشد فکری و پیشرفت بشر و تحقق شایستگی ها از طریق یادگیری تحقق پیدا می کند. یکی از عوامل موثر بر یادگیری افراد که ارتباط کمی با ضریب هوشی دارد، سبک یادگیری است که آن را می توان به عنوان مولفه ای نسبتا پایدار از نحوه دریافت و تعامل فرد با محیط یادگیری توصیف کرد. پژوهش حاضر به دنبال تبیین رابطه سرمایه فرهنگی و سبک یادگیری دانشجویان علوم اجتماعی دانشگاه گلستان است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش که به شیوه پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است شامل کلیه دانشجویان علوم اجتماعی دانشگاه گلستان در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در سال ۱۴۰۲ است که با روش تمام شماری مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این است که با توجه به مجموع نمرات کسب شده برای هر فرد پاسخگو، الگوی غالب در میان دانشجویان، سبک یادگیری آزمایشگری فعال می باشد. پس از آن سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی قرار دارد و سپس سبک یادگیری مشاهده تاملی و در آخرین رتبه سبک یادگیری تجربه ی عینی قرار گرفته است. نتایج تحلیلی حاکی از آن است که میزان سرمایه فرهنگی و ابعاد آن در میان دانشجویان از وضعیت مطلوبی برخوردار نبوده و بر مبنای هر چهار سبک یادگیری، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند، به این معنی که دانشجویان با سبک های یادگیری متفاوت، سرمایه فرهنگی مشابهی دارند. نتایج این تحقیق و ماهیت موضوع، لزوم پرداختن به مبحث سبک های یادگیری و نقش انواع سرمایه های اجتماعی و فرهنگی در آن را توسط محققان حوزه جامعه شناسی و از زاویه نگاه جامعه شناسانه مبنی بر آموزش بینش جامعه شناختی دو چندان می کند.

کلیدواژه ها:

سرمایه فرهنگی ، تجسم یافته ، نهادینه شده ، عینیت یافته ، سبک یادگیری