پیش‎بینی میزان استفاده از فضای مجازی بر اساس میزان خودشیفتگی و منبع کنترل در دانش‎آموزان دوم متوسطه شهر اسدآباد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف پژوهش حاضر، پیش‎بینی میزان استفاده از فضای مجازی براساس میزان خودشیفتگی و منبع کنترل در دانش‎آموزان دوم متوسطه شهر اسدآباد است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‎آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر اسدآباد می‎باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند که تعداد کل آنان ۱۳۰۷ نفر بود و با روش نمونه‎گیری خوشه‎ای چند مرحله‎ای و با استفاده از فرمول تاپاچنیگ و فیدل ‎(۲۰۰۷)، ۱۰۶ نفر بود که به لحاظ احتیاط به ۱۲۰ نفر افزایش یافت. ابزار گردآوری داده‎ها شامل پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (۱۹۹۱)، پرسشنامه شخصیت خودشیفته ۱۶ گویه‎ای (۲۰۰۳) و پرسشنامه منبع کنترل راتر (۱۹۹۶) بود. برای آزمودن فرضیه‎ها از روش‎های آماری توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته‎ها نشان داد که تصور وجود رابطه بین میزان استفاده از فضای مجازی با میزان خودشیفتگی و منبع کنترل دانش‎آموزان دوم متوسطه شهر اسدآباد برقرار نمی‎باشد. پیشنهاد می شود پژوهشگران در تحقیقات آتی خود این پژوهش را در مقاطع مختلف تحصیلی، سازمان‎ها، حوزه های علمیه و دانشگاه‎ها انجام و نتایج آن با یکدیگر مقایسه شود. هم چنین کارگاه‎های استفاده درست از فضای مجازی، شناخت هویت و منبع کنترل برای دانش‎آموزان، دانشجویان و خانوادههای آنها برگزار گردد.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، خودشیفتگی ، منبع کنترل درونی ، منبع کنترل بیرونی