ارزیابی نقش ترمو کرومیسم در مهندسی حمل و نقل و تاثیر آن در جاده های آسفالت و رنگ (مطالعه موردی: توسعه خط کشی های جاده ای و کاربردی FRM)

امروزه اهمیت مهندسی حمل و نقل، به عنوان زیرشاخه ای نوپا از مهندسی عمران، در توسعه زیرساخت های هر کشور و رشد اقتصادی آن بر کسی پوشیده نیست. امروزه به عنوان یکی از مهم ترین اهداف برنامه ریزی حمل و نقل درون شهری به شمار می آید، بنابراین بررسی ساز و کارهای بهینه سازی حمل و نقل یکی از مهم ترین ابزارهای برنامه ریزی حمل ونقل شهری می باشد. مواد ترموکرومیک پاسخ نوری خود را به دما به طور برگشت پذیر تغییر می دهند. این مطالعه کاربرد ترموکرومیسم را در مهندسی راه، که هنوز در این زمینه ابتدایی است، از دو منظر بررسی می کند. اولین مورد در مورد توسعه خط کشی های جاده ای کاربردی (FRM) است که به عنوان حسگرهای ترموکرومیک برای هشدار حضور یخ در جاده و از این طریق، برای بهبود ایمنی جاده کار می کنند. مورد دوم مربوط به عملکرد روسازی های آسفالتی برای تغییر رنگ برگشت پذیر در دماهای بالا برای کاهش جذب انرژی در قالب گرما و به این ترتیب، کاهش اثر جزایر گرمایی شهری (UHI) است. برای توسعه FRM، ترموکپسول ها به جوهر اکریلیک اضافه شدند، روی مخلوط آسفالتی AC۱۰ اعمال شدند، در دماهای بالا و پایین قرار گرفتند و از نظر بصری مشخص شدند. برای عامل سازی با هدف کاهش UHI، محلول های ترموکرومیک (TS) حاوی ترموکپسول ها، رنگ و رزین به صورت سطحی در AC۱۰ اسپری شدند و تست سریع هوازدگی سریع فرابنفش (QUV) با تجزیه و تحلیل رنگ سنجی بعدی انجام شد، که در آن مختصات رنگ تعریف شده توسط کمیسیون بین المللی اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که می توان علائم جاده را به عنوان یک حسگر ترموکرومیک فعال کرد. همچنین این خاصیت را می توان با سنتز یا استفاده از ترموکاپسول هایی با TT نزدیک به نقطه ذوب آب بهبود بخشید. نتایج همچنین نشان می دهد که عملکرد روسازی آسفالت با پاشش سطحی TS به نتایج درخشندگی بالاتر از نظر مختصات رنگ اشاره می کند که برای کاهش جذب انرژی گرمایی و در نتیجه کاهش UHI در نظر گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

ترمو کرومیسم ، آسفالت ، رنگ ، مهندسی حمل و نقل ، خط کشی های جاده ای ، کاربرد FRM.