بررسی رابطه معماری اسلامی با تعاملات اجتماعی در محیط مجتمع های مسکونی

دین اسلام از گذشته تا بحال پیروان خود را تشویق به وحدت و دوستی کرده است. هنر اسلامی بسرعت در تمامی زمینه ها،حکومت ها، دانش های هم زمان با عصر خود پیش رفت،که اصلی ترین تاثیر آن بر معماری و خانه سازی می باشد.بطوری که با مطالعه و بازدید از خانه های سنتی گذشتگان به راحتی میتوان تاثیر هنر اسلامی را در طراحی آنها دید.امروزه با رشد جمعیت و شهرنشینی گرایش شهروندان به زیستن در محیط های آپارتمانی خصوصا مجتمع های مسکونی هم بیشتر شده است.این دلیلی واضح بر این میتواند باشد که شهروندان در محیط مجتمع ها باهم در ارتباط مستقیم می باشند.آنها همگی از امکانات عمومی محل زندگی خود بصورت مساوی بهره می برند.در خانه های گذشته اصول هنر اسلامی نظیر درونگرایی،مرکزگرایی،ایجاد محرمیت و حریم خصوصی،جدا کردن بخش داخل از ورودی و فضاهای شخصی،ایجاد مکانی آرام و امن و...بطور کامل رویت می شود.این یعنی قوائد معماری اسلامی در طراحی مجتمع های مسکونی قطعا بسیار کارآمد خواهد بود. مجتمع های مسکونی در محوطه و اطراف خود و در بعضی مواقع در طبقه همکف یا زیرزمین خود از مکان های عمومی نظیر باشگاه،لوازم ورزشی،کافه،نمازخانه و...برخوردار می باشند،که این اماکن خود باعث ارتباط ساکنین و صمیمیت در محل زندگی شان می شود.معماری اسلامی در کنار حفظ تعاملات و ارتباطات اجتماعی همچنان پایبندی خود به اصول دینی و مذهبی و تقلید از فرهنگ و اصالت نیاکان را در طراحی مجتمع های مسکونی تا بحال حفظ کرده است.هنر اسلام همیشه برگرفته و ترکیب شونده با طبیعت و محیط نیز بوده و طراحی فضای سبز و پارک ها،مساجد،حمام ها،بازار و... را در درون شهرها یا اطراف محلات از اصول اصلی خود می دانسته است، که این خودش اصلی ترین دلیل برای ساختن فضاهای این چنینی در مجتمع های مسکونی و تعاملات اجتماعی و ایجاد حس تعلق و صمیمیت در ساکنین مجتمع های مسکونی امروزی می باشد.

کلیدواژه ها:

رابطه ، معماری اسلامی ، تعاملات اجتماعی ، محیط ، مجتمع های مسکونی