بررسی تحول دگرگونی شیست های نئوپروتروزوییک بالایی - کامبرین پایینی شمال باختری سروجهان ( نوار سلطانیه، شمال باختری ایران) با استفاده از نمودارهای تعادلی فازی

در شمال باختری سروجهان، از بالاآمدگی سلطانیه در شمال باختری ایران، شیست های نئوپروتروزوییک بالایی - کامبرین زیرین در آن رخداد دارند. بررسی های ریزساختارها نشان می دهند شیست های یادشده در سه مرحله دگرریختی (D۱، D۲ و D۳) و دو مرحله دگرگونی (M۱ و M۲) پدید آمده اند. دگرگونی M۱، همزمان با D۱ رخ داده است و همتافت کانیایی گارنت + استارولیت + بیوتیت + مسکویت + کلریت + کوارتز + پلاژیوکلاز را پدید آورده است. دگرگونی M۲ به صورت پسرونده همزمان با فاز دگرریختی D۲ روی داده است و تبلور کانی های کلریت، بیوتیت، مسکوویت و کوارتز را به دنبال داشته است. فاز D۳ که به صورت ریزچین روی فابریک قدیمی تر (برگوارگی S۲) گسترش یافته، با فاز دگرگونی همراه نبوده است. نمودارهای تعادلی فازی به دست آمده و نتایج دما-فشارسنجی نشان می دهند دگرگونی M۱ در بازه دمایی ۵۵۰ تا ۶۵۰ درجه سانتیگراد و فشارهای ۵ تا ۷ کیلوبار و دگرگونی M۲ در دماهای کمتر از ۵۰۰ درجه سانتیگراد و فشارهای کمتر از ۵ کیلوبار رخ داده اند. الگوی ساعت گرد مسیر فشار-دمای به دست آمده برای این شیست ها نشان دهنده تحولات دگرگونی و زمین ساختی در محیطی برخوردی است. همچنین، نمودارهای فازی آشکار کردند محتوای بالای آهن سنگ مادر و محتوای کم کربن دی اکسید در سیال دگرگونی نقش بسزایی در پایداری همتافت کانی های گارنت + استارولیت + بیوتیت در این سنگ ها داشته اند.

کلیدواژه ها:

شیست نئوپروتروزوییک بالایی ، کامبرین پیشین نمودار تعادلی فازی سروجهان کمربند سلطانیه