ارتباط بین تورم و عدم قطعیت تورمی در اقتصاد ایران ( رویکرد رگرسیون ناپارامتری و گسترش اخلال محدود شده GARCH)

رابطه بین تورم و عدم قطعیت تورمی یکی از روابط مهم تجربی در اقتصادکلان است. برخی دیدگاه ها بیانگر آن است که افزایش تورم از طریق تاثیر بر عدم قطعیت تورمی، هزینه های واقعی ایجاد می کند. دیدگاهی دیگر افزایش عدم قطعیت تورمی را مقدم بر افزایش تورم می داند. آشکار شدن جهت علی این رابطه، راهبرد بهینه بانک های مرکزی را در اجرای سیاست های پولی مشخص خواهد کرد. در این پژوهش، به منظور محاسبه عدم قطعیت تورمی ابتدا با استفاده از مدل تغییر رژیم مارکوفی با سه رژیم خطاهای پیش بینی آتی تورم محاسبه می شود و سپس با استفاده از روش BIP-GARCH واریانس شرطی تورم به عنوان پراکسی از عدم قطعیت تورمی استخراج می شود. در نهایت، با استفاده از آزمون علیت گرنجری فرضیه های مختلف در مورد رابطه بین تورم و عدم قطعیت تورمی بررسی و با روش رگرسیون ناپارامتری بر علامت این رابطه در بازه های مختلف تورمی تمرکز می شود. یافته های این پژوهش نشان دهنده آن است که عدم قطعیت تورمی در طول دوره های پر تلاطم سیاسی افزایش می یابد و به شدت تحت تاثیر نوسانات ارزی است. عدم پالایش خطاهای پیش بینی پرت ناشی از شوک های بزرگ و موقت منجر به انتخاب مدل IGARCH(۱,۱) خواهد شد که به معنای نامحدود بودن اثر شوک ها بر عدم قطعیت تورمی در طول زمان است. همچنین، تخمین ناپارامتری بین تورم و عدم قطعیت تورمی نشان دهنده وابستگی این رابطه به بازه ای است که تورم در آن قرار می گیرد. علاوه بر این، نتایج نشان دهنده آن است که افزایش عدم قطعیت تورمی به شکل غیرخطی بر تورم آتی اثر می گذارد.

کلیدواژه ها:

تورم ، عدم قطعیت تورمی ، تغییر رژیم مارکوفی ، علیت گرنجری ، رگرسیون ناپارامتری