مقایسه تراکم فصلی ایزوتومیده (رده پادمان) به عنوان شاخص زیستی در سه زیستگاه مختلف در شهرستان میاندرود ( مازندران، ایران)

پادمان به عنوان شاخص زیستی برای تعیین آلودگی ها و آشفتگی های محیط زیست خاک استفاده می شوند. در این پژوهش تغییرات تراکم جمعیت خانواده ایزوتومیده متعلق به راسته انتموبریومورفا و رده پادمان، برای مقایسه سه نوع زیستگاه رایج در اکوسیستم مناطق شمالی ایران (منطقه طبقده واقع در میاندورد ساری) شامل جنگل هیرکانی (اکوسیستم پایدار)، باغ مرکبات (نیمه پایدار) و مزرعه شالیزار (ناپایدار) طی یک سال (۱۴۰۱) با فاصله ۴۵ روز یکبار توسط آگری به قطر پنج سانتی متر از خاک انجام شده است . نتایج تحقیق شامل شناسایی شش گونه از چهار جنس متعلق به خانواده ایزوتومیده می باشد. بیشترین تراکم متعلق به گونه Hemisotoma orientalis (Stach, ۱۹۴۷) می باشد که در هر سه زیستگاه یافت شد. گونه Isotomurushyrcanicus Yoosefi lafooraki& Shayanmehr, ۲۰۲۳ و Yoosefi Lafooraki, Hajizadeh, &Shayanmehr, ۲۰۲۳ Isotomurus katule تنها از باغ مرکبات گزارش شدند. گونه Isotomiela minor Schaeffer, ۱۸۹۶ و Isotomorus matanicus Shayanmehr, Yoosefi& Zamani,۲۰۲۴ و Folsomide parvulus Stach, ۱۹۲۲ نیز در این پژوهش فقط در جنگل هیرکانی یافت شده است . در نتیجه پایداری اکوسیستم ها در محیط زیست موجب حفظ تنوع و تراکم می شود و با افزایش ناپایداری ها تنوع و تراکم رو به کاهش است . به این منظور سه منطقه در شهر طبقده انتخاب شده و به مدت یک سال در طی هشت مرحله نمونه برداری در آن مناطق انجام شد. پس از نمونه برداری و شناسایی نمونه ها و ثبت تراکم آن ها نتایج زیر حاصل گردید. درمنطقه پایدار )جنگل هیرکانی( تراکم ایزوتومیده بیشتر از دو زیستگاه دیگر ثبت شده است. در منطقه نیمه پایدار نسبت به جنگلهیرکانی کاهش تراکم دیده می شود و نشان داده شده است که دخالت انسانی موجب کاهش تراکم شده است. در منطقه ناپایدارتنوع و تراکم به طور معنی کاهش یافته است چرا که عملیات های انجام شده به طور معنی داری تراکم را کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

پایداری محیط زیست ، جنگل هیرکانی ، تراکم ، تغییر کاربری ، دم فنری ها