ارزیابی شاخص های شهروند و حکمرانی هوشمند(مطالعه موردی: منطقه ۲ شهر شیراز)

امروزه شهرنشینی به مترکز ساختن شهروندان متخصص در زیستگاه شهری به یک سبک زندگی جدید مبدل شده است که با رشد روز افزون تکنولوژی تفاوتهای بساری نسبت به شهرنشینی گذشته پیدا کرده است. که باعث پدید آمدن سطوح بالاتر انتظارات شهروندان از شیوه ی حکمرانی شهری نسبت به گذشته، شده است که می توان به آسان سازی هر چه بیشتر امور درساختار درهم تنیده مراکز اداری اشاره کرد. بنابراین در راستای فراهم سازی انتظارات شهروندان امروزی باید به صورت هوشمند اقدام نمود. با توجه به رویکرد جدید شهر هوشمند که از سال ۲۰۱۰ موضوعیت یافت و پیش زمینه پیدایش آن در دهه ۱۹۹۰ میلادی را که می توان شهر الکترونیک برشمارید، می توان پاسخ نسبتا مطلوبی در خور نیازهای شهروندان چه در بعد اجتماعی و چه در ابعاد ساختار سیستم اداری، ارائه کرد. لذا در این پژوهش پیرامون شهر هوشمند و با تاکید بر ابعاد حکمرانی هوشمند و شهروند هوشمند پرداخته شده است. در پژوهش حال حاضر محدوده جغرافیایی منطقه ۲ شهر شیراز در نظر گرفته شده است. نوع این پژوهش توسعه و کاربرد محور و جهت گیری توصیفی تحلیلی پیمایشی در روش پژوهش است لذا از طریق اسناد کتابخانه(فیزیکی یا مجازی)پرسشنامه و مشاهدات عینی صورت گرفته و در محیطهای برنامه ای مثل Excel و Spss تحلیلهای آماری صورت گرفته است. پرسشنامه ۳۰۰ نفری با ضریب آلفای کرونباخ ۸۵۳/۰ محاسبه شده است. و در ادامه آز آزمون T تک نمونه ای در بین ساکنین منطقه ۲ شهرشیراز با توجه به میانگین مشاهده شده جامعه(۱۲۹/۴)بیشتر ازحد متوسط(مطلوب)می-باشد. به طوری که بین شاخصهای شهر هوشمند بر حکمروایی و شهروند هوشمند تاثیرمعناداری دارد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، شهر هوشمند ، حکمرانی هوشمند ، شهروند هوشمند