ارزیابی سطح آسیب پذیری ساختمان های بتن مسلح مبتنی بر منطق فازی قبل از زلزله

هدف اصلی این مقاله ارائه مدل سازی منطق فازی ( FL) برای ارزیابی سطح آسیب پذیری ساختمان در برابر زلزله است. قبل از وقوع زلزله، مجموعه ای از متغیرهای ارزیابی کارشناسان به عنوان ورودی دریافت و در نتیجه به پنج نوع طبقه بندی خطر با عنوان «بدون آسیب»، « آسیب خفیف»، « آسیب متوسط»، « آسیب شدید» و «فروپاشی» تبدیل می شوند. متغیرهای اصلی توسط مهندسین خبره بر اساس بازرسی بصری اجزای سازه ای علاوه بر مقدار عددی پهنه بندی نقطه اوج سرعت زمین ( PGV)، نوع خاک و اطلاعات مصالح ساختمان گزارش می شوند. هر متغیر ورودی و کلاس خطر خروجی فازی شده است. مجموعه معتبری از مولفه های پایه قوانین فازی بر اساس متغیرهای ورودی نوشته شده است که هر کدام دارای یک کلاس خطر خروجی مناسب هستند. مدل ارزیابی خطر فازی دارای متغیرهای ورودی و خروجی بر حسب مجموعه های فازی است. بنابراین، خروجی کلی مدل به شکل یک مجموعه فازی است و سپس برای یافتن درصد هر کلاس خطر برای یک ساختمان واحد، فازی سازی می شود. کاربرد این مدل منطق فازی برای بیست ساختمان بتن مسلح موجود ارائه شده است و دسته بندی خطر نهایی این ساختمان ها با تفاسیر و توصیه هایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، توابع عضویت ، سیستم استنتاج فازی ، درجه عضویت ، فازی سازی