اثربخشی آموزش تاب آوری در شادکامی مادران اوتیسم

در سالهای اخیر، تلاش برای کاهش مشکلات مادران کودکان اوتیسم به کمک آموزشهای روانشناختی مدنظر پژوهشگران قرارگرفته است. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری در شادکامی مادران اوتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دانش آموزان اوتیسم ناحیه دو بهارستان در سال تحصیلی ۲۰۴۲-۲۰۴۱ بودند که تعداد ۳۰ نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل )هر گروه ۲۱ نفر( انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد هیل و آرگایل (۲۰۰۲) بود. جلسات آموزش تاب آوری که برگرفته از پروتکل آموزش تاب آوری حسین ثابت (۱۳۹۱) بود توسط محقق به مدت ۴ هفته و هر هفته یک جلسه یکساعته برای گروه آزمایش انجام شد، این در حالی بود که افراد گروه گواه، مداخله درمانی مذکور را دریافت نکردند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش تاب آوری موجب بهبود شادکامی مادران اوتیسم شد. همچنین اندازه اثر نشان داد ۰/۳۹ از واریانس متغیر وابسته مربوط به تاثیر آموزش تاب آوری موجب بهبود شادکامی مادران اوتیسم بود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، شادکامی ، مادران اوتیسم.