اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت رابطه والد-کودک در دانش-آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با اسپسیفایر ریاضی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت رابطه والد-کودک در دانشآموزان دارای اختلال یادگیری خاص با اسپسیفایر ریاضی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر ۹ تا ۱۱ ساله مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در ۱ گروه آزمایش ۱۵) نفر) و ۱ گروه کنترل ۱۵) نفر) جایگزین شدند. سپس مادران این کودکان در گروه آزمایش تحت فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از آزمون هوش ریون کودکان (RPM) ریون((۲۰۰۳، پرسشنامه اختلالات یادگیری خاص کلورادو (CLDQ) ویلکات و همکاران((۲۰۱۱، آزمون کیمت (IKMDT) کانلی((۱۹۸۸ و مقیاس تعامل والد- کودک (PCRS) پیانتا((۱۹۹۲ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی مذکور در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش کیفیت رابطه والد-کودک داشته است(.(P<۰/۰۵ بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی میتواند به عنوان یک مکمل برای توانبخشی دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص با اسپسیفایر ریاضی در مراکز مشاوره و توانبخشی اختلالات یادگیری به کار برده شوند.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی ، کیفیت رابطه والد-فرزندی ، اختلال یادگیری خاص ، اسپسیفایر ریاضی