اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مادران دارای کودکان کم توانی ذهنی

امروزه مشکل بیماری ها و معلولیت ها از جمله کم توانی ذهنی از حادترین مسائل افراد جوامع بشری است . خانواده های بسیاری به دلیل داشتن چنین فرزندانی بار عاطفی سنگینی را بر دوش می کشند، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مادران دارای کودکان کم توانی ذهنی انجام گرفت . روش پژوهش از نوع آزمایشی ، با دو گروه (گروه آزمایش و گروه کنترل) با پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان کم توانی ذهنی شهر تهران بود که تعداد ۳۰ نفر از این افراد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه های انتخاب شده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند و گروه آزمایش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب بک بود. داده های پژوهش با نرم افزار SPSS-۱۷ و روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های بدست آمده در این پژوهش نشان داد بین میانگین افراد گروه آزمایش و گروه کنترل مادران دارای کودکان کم توانی ذهنی در متغیر اضطراب در مراحل قبل ، بعد و مرحله پیگیری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معناداری وجود دارد(۰۱ / ۰.(p> بنابراین ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و اضطراب مادران دارای کودکان کم توانی ذهنی تاثیر بسزایی داشته و منجر به افزایش میانگین سازگاری اجتماعی و کاهش میانگین اضطراب افراد گروه آزمایش نسبت به افراد گروه کنترل گردیده است .

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، اضطراب ، کودکان کم توانی ذهنی