شناسایی موانع و آسیب های ساختمانهای سبز بلند مرتبه در تهران و مقایسه آن با سایر نقاط دنیا

در سالهای اخیر، بحث ساختمانهای بلند و تاثیر آنها بر محیط زیست بسیار مطرح شده است . از یک سو نیاز به ساخت ساختمانهای بلند به دلایل مختلف از جمله اقتصادی ، عملکردی و زیست محیطی و از سوی دیگر مصرف زیاد منابع به دلیل ساختمانهای بلند یک چالش است . در سالهای اخیر، شش رویکرد اصلی در طراحی ساختمانهای مرتفع وجود داشته است . رویکرد اکولوژیکی در طراحی ساختمانهای مرتفع ، با معماری پایدار و سبز تحقق می یابد. رویکرد اکولوژیکی به معماری ساختمانهای مرتفع باعث شده است که نه تنها ساختمانها آسیب کمتری به محیط زیست وارد کنند، بلکه باعث ارتقای کیفیت محیط نیز می شوند. اداره اطلاعات انرژی تخمین می زند که مصرف انرژی بین سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۳۰ ۵۰ درصد افزایش می یابد. انتشارات ناشی از منابع انرژی مشتق شده از سوخت های فسیلی سلامت شهرهای ما را تهدید می کند و ویرانی های زیست محیطی ناشی از گرم شدن کره زمین را تشدید می کند. اگرچه صنعت ساختمان تنها ۱۰ درصد از اقتصاد جهان را تشکیل می دهد، اما بیش از هر صنعت دیگری مسئول ۵۰ درصد از کل انتشار CO۲ جهانی است . سیستم دیوار سبز، بر اساس نقش سازنده و موثری که در کاهش اثر جزایر حرارتی شهری دارد، همچنین به عنوان عایق حرارتی و رطوبتی عمل می نماید و اثر تابش خورشید را کاهش داده و باعث خنک سازی تبخیری می گردد و به ایجاد شرایط ثبات نسبی دما و جلوگیری از نوسانات دمایی کمک می نماید؛ بنابراین منجر به کنترل، هدایت ، مدیریت و ذخیرهسازی انرژی می شود و کاهش مصرف انرژی را در پی خواهد داشت . این سیستم با ساختمانهای بلند مرتبه در ایران و جهان موانع و مشکلات خود را دارند که در این تحقیق به آنهااشاره خواهیم کرد.