بررسی تاثیر روان کننده بر مشخصات مکانیکی بتن پودری واکنش پذیر

با گذشت زمان و نیاز بشر به ساخت بتن هایی با مقاومت بالا و بهینه سازی در مصرف مصالح و زمان، مهندسین به ساخت بتن های توانمند، نظیر بتن پودری واکنش پذیر روی آوردهاند. افزودن برخی مواد نظیر درشت دانه و ریزدانه و همچنین روان کنندهها جهت بهبود خواص مکانیکی - دوامی بتن ، در حال گسترش است . فلذا در این پژوهش ، تاثیر افزودن روانکننده بر خواص مکانیکی بتن پودری واکنش پذیر را بررسی نمودهایم .در گام اول، در ۱۱ طرح با نسبت های ماسه به سیمان ۵/۴، ۷۵/۴، ۵، ۲۵/۵، ۵/۵، ۷۵/۵، ۶، ۲۵/۶، ۵/۶، ۷۵/۶ و ۷، اثر افزایش نسبت ماسه به سیمان مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج آزمایشگاهی حاکی از کاهش مقاومت فشاری و خمشی ، به دنبال افزایش نسبت ماسه به سیمان بودهاست . درگام دوم مطالعات، سه دوز متفاوت روانکننده به نمونه های گام اول افزوده شد. در این گام، حداکثر مقاومت در دوز ۵/۱ درصد روانکننده و در نسبت ۷۵/۵ و حداکثر مقاومت خمشی با افزودن ۳/۰ درصد روانکننده در نسبت ۷۵/۶ بدست آمد.نسبت های ۵/۵، ۶، ۲۵/۶، ۵/۶ و ۷ به عنوان نمونه های بهینه برای گام سوم انتخاب شدند و سنگدانه درشت با درصدهای ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ به نمونه های منتخب افزوده شد. افزودن سنگدانه درشت باعث افت مقاومت فشاری نمونه ها در سن ۱ روزه در مقایسه با نمونه شاهد گردید. در این گام، بیشینه مقاومت فشاری در سنین ۲۸ و ۹۰ روزه در نسبت های ماسه به سیمان ۵/۵، ۶، ۲۵/۶، ۵/۶ مربوط به نمونه حاوی ۵۰ درصد سنگدانه درشت و برای نسبت ماسه به سیمان ۷ مربوط به نمونه حاوی ۴۰ درصد سنگدانه درشت بوده است . از طرف دیگر، با افزودن سنگدانه درشت ، افزایش مقاومت خمشی نسبت به نمونه شاهد مشاهده شد. در گام چهارم مطالعات، به نمونه های گام سوم، دوز ۳/۰ درصد روان کننده افزوده شد و نتایج این گام نشان داد که درصدهای بالاتر شن ، موجب ایجاد مقاومت فشاری بالاتر شده اند، درحالیکه نمونه های فاقد شن در حضور ۳/۰ درصد روانکننده بالاترین مقاومت خمشی را نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

بتن پودری واکنش پذیر ، رفتار مکانیکی ، نسبت ماسه به سیمان ، روانکننده