نقش فضای بینابینی منعطف داخلی در انسجام بافت زندگی روزمره

هدف از انجام این پژوهش ، تعیین نقش فضاهای بینابینی منعطف در انسجام بافت زندگی روزمره می باشد. به همین جهت با فرض اینکه انسجام و کیفیت بافت زندگی روزمره افراد ساکن در آپارتمان ها می تواند با بهره گیری از فضاهای ارتباطی مابین منعطف ارتقا یابد، این پرسش مطرح می شود که ”چه مولفه هایی در فضاهای مابین منعطف آپارتمان ها در ایران بر انسجام بافت زندگی روزمره ساکنان تاثیر می گذارند؟.” برای مطالعه موردی سه مجموعه از آپارتمان های مسکونی تهران با زمینه های متفاوت اجتماعی -فرهنگی انتخاب شدند .روش تحقیق کیفی و رویه عملی آن تکمیل پرسشنامه ، مصاحبه با سا کنان و استفاده از فن تمایز معنایی است . یافته نشان داد که عواملی مانند نفوذپذیری ، ایمنی و احساس امنیت ، محرمیت و حریم ، فرم و تناسبات، ارتباط درون و بیرون، نحوه چیدمان داخلی ، تفکیک پذیری فعالیت ها، مبلمان و امکانات، جذابیت بصری و پاسخگویی در برنامه ریزی و طراحی در فضاهای مابین منعطف در انسجام بافت زندگی روزمره ساکنان در آپارتمان ها تاثیر می گذارند.

کلیدواژه ها:

فضاهای بینابینی ، انعطافپذیری ، مسکن ، خانواده ، بافت زندگی