بررسی سبک معماری ارگانیک بر تحقق معماری پایدار

ارتباط انسان با طبیعت در معماری ناظر بر طراحی معماری در تعامل با طبیعت است . طبیعت یعنی آسایش و آرامش . ما اگر ساختمان را طوری طراحی کنیم که رفتاری شبیه طبیعت داشته باشد و آرامش بخش باشد، این گونه است که می توانیم بگوییم به تعامل بین معماری و طبیعت رسیدهایم . سبک معماری ارگانیک نوعی معماری آمیخته با طبیعت است که در اوایل قرن بیستم به عرصه ظهور رسید. این شیوه معماری به معنای تقلید صرف از طبیعت نیست بلکه در آن خواسته های بشر بعنوان موجودی خلاق و زنده در نظر گرفته می شود، به انسان فردیت می بخشد و به سازگاری انسان با طبیعت پیرامون و مشخصه های فرهنگی وی کمک می کند . از این رو می توان گفت سبک معماری ارگانیک به دلیل ارتباط مستقیم و بی واسطه ای که با محیط طبیعی دارد، نوعی معماری پایدار محسوب می شود و راهکارها و اصول طراحی این سبک می تواند منجر به تحقق معماری پایدار در همه ابعاد از جمله : ایجاد آسایش اقلیمی در بنا، تنظیم دمای مطلوب ساختمان با توجه به نوع اقلیم و مصالح به کار رفته ، بهره گیری از مصالح متناسب با هر اقلیم و افزایش ارتباط انسان با محیط طبیعی پیرامون گردد. بنابراین می توان این -گونه نتیجه گرفت که بهره-گیری از اصول معماری ارگانیک می تواند مستقیما منجر به تحقق معماری پایدار شود.

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، معماری پایدار ، طبیعت