رابطه تمایزیافتگی خود و سرمایه روان شناختی با طلاق عاطفی زنان

زوجین معمولا به یک باره به مرحله طلاق وارد نمی شوند بلکه مشکلات و چالش های فراوانی را در زندگی مشترک با یکدیگر سپری می کنند که یکی از مهمترین آنها طلاق عاطفی است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه تمایزیافتگی خود و سرمایه روان شناختی با طلاق عاطفی زنان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر رشت در سه ماهه دوم سال ۱۴۰۲ به تعداد ۸۴۷ نفر بود. از بین جامعه پژوهش نمونه ای به حجم ۲۶۵ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های تمایز یافتگی خود (اسکورن و فریدلندر، ۱۹۹۸)، سرمایه روانشناختی (لوتانز، ۲۰۰۷) و طلاق عاطفی (گاتمن، ۲۰۰۸) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین نمره کل تمایز یافتگی-خود و مولفه های واکنش پذیری هیجانی، جایگاه من، و هم آمیختگی با دیگران با طلاق عاطفی زنان رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). همچنین، بین نمره کل سرمایه روان شناختی و مولفه های خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری، و خوش بینی با طلاق عاطفی زنان رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی، جایگاه من، تاب آوری، و هم آمیختگی با دیگران به صورت منفی و در مجموع ۲/۳۵ درصد تغییرات طلاق عاطفی زنان را پیش بینی می کنند (۰۱/۰P<). بر این اساس می توان نتیجه گرفت در مورد کاهش احتمال طلاق عاطفی زنان لازم است، تمایزیافتگی خود و سرمایه روان شناختی آنان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی خود ، سرمایه روان شناختی ، طلاق عاطفی.