بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با پریشانی روانشناختی دربیماران مبتلا به سرطان پستان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری، تمامی زنان مبتلا به سرطان پستان با پرونده فعال در بخش انکولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) و امام حسین (ع) شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. نمونه با روش نمونهگیری در دسترس ۲۵۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) لوی باند و لوی باند (۱۹۹۶)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSES) شرر و همکاران (۱۹۸۲) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) زیمت و همکاران (۱۹۸۸) بود. تحلیل آماری دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با پریشانی روانشناختی همبستگی منفی و معناداری وجود دارد . با توجه به نقش ادراک حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در پریشانی روانشناختی می توان با استفاده از مداخله های آموزشی - درمانی مبتنی بر ارتقای خودکارآمدی و تقویت حمایت اجتماعی، میزان پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانشناختی ، خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، سرطان پستان