بررسی فضای بازی کودکان با تاکید بر یکپارچگی حسی

دوره کودکی اولین و مهم ترین مرحله زندگی فرد و شروعی برای ساختن شخصیت فرد بالغ می باشد. در جهان امروزه، رشد کودک در محیط انسان ساز و دور از برخورداری از ویژگی های محیط های طبیعی در حال شکل گیری است؛ لذا طراحی محیط شهری برای رشد کودکان حائز اهمیت است. این توضیح لازم است که پردازش حسی به سبب تعدیل و سازماندهی درون دادهای حسی می تواند فاکتور مناسبی برای طراحی محیط های انسان ساز و رشد موثر کودکان به حساب آید. از این رو در این بررسی طراحی محیط های شهری مبتنی بر روانشناسی کودک و با تاکید بر یکپارچگی حسی مورد مطالعه و بررسی قرارگرفته است. در این مطالعه موردی بازطراحی فضاهای بازی کودکان ۳ تا ۷ سال با بهره گیری از روش های آموزش یکپارچگی حسی به عنوان هدف اصلی مورد توجه قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد که در طراحی فضاهای بازی فعلی کودکان، معیارهای روانشناختی به خوبی در نظر گرفته نشده است. همچنین نتایج بر توجه به استفاده از عناصر طبیعی، تحریک حس کنجکاوی، درگیر شدن همزمان چندین حس و استفاده از رنگ و فرم مطلوب کودکان تاکید داشته است. با توجه به اهمیت طراحی برای کودکان و فضاسازی شهری مبتنی بر روانشناسی کودک انتظار می رود طراحان فضاهای شهری و محیط های باز شهری الگوهایی را برای این دسته از فضاها طراحی کنند که مبتنی بر نیازهای کودکان باشد. شهرهای فردا بستر رشد، تعالی و تعامل آحاد جمعیت و به ویژه کودکان خواهند بود؛ از این رو طراحی هدفمند و مبتنی بر اهداف توسعه پایدار از اهمیت خاص برخوردار است و این مهم نیاز به همفکری، هم آوایی و هم اندیشی حوزه های مختلف جامعه شناسی و طراحی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پردازش حسی ، یکپارچگی حسی ، یکپارچگی چند حسی ، دوره کودکی ، محیط بازی ، بازطراحی