بررسی واژه ی پرخاشگری در میان دانش آموزان ابتدایی وتاثیر آن در یادگیری

امروزه از کلمه پرخاش یا پرخاشگری به طور کلی رفتاری درک می شود. که به حمله به یک انسان و آسیب رساندن به او می انجامد. پرخاشگری شکلی از تخلیه تنش های انباشته شده است. وقتی پرخاشی از کودک سر می زند، دلیلی آشکار بر این است که مشکلی در زندگی احساسی او پیش آمده است.عواطف و احساسات ، نحوه رفتار و عملکرد انسان را مشخص می سازد و در چگونگی اداره امور زندگی روزمره نقش بسزایی دارد . رفتار پرخاشگرانه که از انگیزه پرخاشگری سرچشمه می گیرد از دیدگاه های گوناگون به طرق مختلف تعریف شده است . پرخاشگری به معنی ستیزه جویی و جنگ طلبی و رفتار تندو خشن است و برای توصیف حالتهای عاطفی مختلف از رنجش عادی تا غیظ و غضب شدید بکار می رود .در پیرامون خویش شاید کودکانی را بیابیم که در همه زمینه های ارتباطی ، حتی بدون اندیشیدن ، مایلند به نوعی مخالفت خود را ابراز کنند . این کودکان از ادامه زندگی خود رنج می برند و خانواده و افراد محیط خود را با مشکلات زیادی مواجه می سازند . هر چند ویژگی مخالفت کردن و پرخاشگری در نوع انسان یک پدیده هنجار بشمار می آید و در کودکان نیز این ویژگی با نوسان و توالی متغیری طبیعی به نظر می رسد . اما در برخی از کودکان ستیزه جویی از سطح ، عمق و شدت بیشتری برخوردار است که باید با آن به صورت یک رویکرد روانی برخورد کرد . این اختلال روانی به صورت مخالفت کردن در مقابل هر چیزی به همراه بحث و جدل کلامی دائم و تمایل نداشتن به انجام هر گونه رفتار منطقی بروز می کند این عارضه ی روانی قبلا به عنوان پرخاشگری نهفته خوانده می شد . کودکان پرخاشگر مخالفت خود را به صورت رفتار منفی نشان می دهند

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، دانش آموزان ، ابتدایی ، یادگیری ، آسیب