حقیقت وحی در قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی

وحی در اسلام از جایگاه ویژه برخوردار بوده و اساس و محوراصلی آموزه های دینی و منبع همه معارف وحی است. هیچ مساله در اسلام جایگاه و عظمت وحی را ندارد. بنابراین وحی در فرهنگ اسلامی مفهومی اساسی است. اکنون این پرسش مطرح است چه دیدگاه هایی درباره وحی وجود دارد؟ حقیت وحی چیست؟ وآیا الفاظ وکلمات قرآن همچون محتوا و معانی آن از سوی خداوند وحی شده و پیامبر هیچ گونه نقش و دخالتی درآن نداشته یا این که پدیده ای بشری و ساخته خود پیامبر است و به اصطلاح قالب هایی است که پیامبر تجربه باطنی خود رابه وسیله آنها تعبیر کرده است؟ این مقاله با هدف پاسخگویی به این سوالات انجام شده است و قصد دارد تا به این سوال پاسخ دهد که آیا الفاظ و کلمات قرآن همچنین مانند محتوای آن وحیانی است یا اینکه ساخته پیامبر است. در این مقاله با روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پردازش توصیفی و تحلیلی به این موضوع پرداخته شده و آن را از دیدگاه دو تا از مفسرین بزرگ شیعه مورد بررسی قرار داده است. باتوجه به آیات قرآن که می فرماید: هیچ کس نمی تواند تغییری در آیات قرآن بدهد، به این نتیجه می رسیم که الفاظ قرآن هم همانند محتوای آن از طرف خداوند بوده و پیامبر و هیچ بشر دیگری در این باره دخالتی نداشتند.

کلیدواژه ها:

قرآن ، حقیقت وحی ، الفاظ وحی ، علامه طباطبایی ، جوادی آملی.