ارتقای عملکرد سیاست‎گذاری در شرایط عدم قطعیت

علاوه بر تعاریف متنوع از سیاست‎گذاری، فنون مختلف کمی و کیفی برای سیاست‎گذاری توسط محققین ارائه گردیده است. با این حال در مورد اینکه هر یک از فنون برای کدام مرحله از فرآیندهای سیاست‎گذاری مناسب­تر است؛ مدل قابل ذکری ارائه نشده است. در این راستا، بررسی فرآیند سیاست‎گذاری عمومی و فنون ذکر شده در آن و مطالعه روش های آینده پژوهی، محرک این ایده بود که آیا می توان با ترکیب فرآیند سیاست‎گذاری و روش های آینده­پژوهی، مبنایی برای سیاست گذاران سطح کلان فراهم آورد تا بتوانند از یک یا چند فن در هر مرحله سیاست‎گذاری استفاده کنند. به عبارت دیگر هدف این مقاله این است که ارتباط بین سیاست‎گذاری، انواع آینده­ها و سطوح عدم قطعیت­ها را تبیین نموده و برای هر یک تجویزی ارائه کند. در این مقاله تلاش شده است تا با روش گردآوری کتابخانه­ای، اسناد مرتبط شناسایی و روش «سیاست‎گذاری تطبیقی پویا» برای سیاست‎گذاری در شرایط عدم قطعیت پیشنهاد گردد و سپس با مصاحبه با خبرگان در دسترس، نتایج بدست آمده مورد تایید خبرگان قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، تحلیل سیاست ، راهبرد ، سیاستگذاری ، سیاستگذاری تطبیقی ، عدم قطعیت