تبیین مولفه های طراحی فضاهای درمانی ویژه کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال در جهت ارتقاء نشاط و احساس سرزندگی

امروزه به مقوله سرزندگی در فضاهای درمانی کمتر توجه شده است . در واقع فضاهایی که با الگوی سرزندگی طراحی می شوند، اغلب دارای بهرهوری لازم به لحاظ فضایی بوده و ناتوانی آنها در پاسخگویی بهینه به نیازهای مخاطب را اصلاح می سازد . همچنین عدم توجه به فضاهای سرزنده و پویا در بستر فضای درمانی ، سبب ایجاد برخی ناملایمتی ها، عدم احساس آرامش و به مرور باعث ایجاد تنش و افسردگی در بیمار می گردد. از این رو توجه به کیفیت حس سرزندگی و نحوه ارتقاء آن در فضاهای درمانی بسیار حائز اهمیت است . همچنین تحقیقات نشان می دهند که با هنر طراحی در ساختمانهای بیمارستانی و طراحی های بیمار- محور، می توان استرس را که مانع روند بهبودی می شود کاهش داد و سرزندگی را در محیط های درمانی افزایش داد. بطور کلی ، ترکیب فاکتورهای محیطی با طراحی فضاهای درمانی می تواند باعث افزایش رضایت کودک و بهبود روند بیماری شود. از این رو در این مقاله سعی شده است تا بصورت مطالعات کتابخانه ای ، یک فضای درمانی براساس مولفه های محیطی تاثیرگذار بر ارتقاء حس سرزندگی تبیین شود و هر یک از متغیرهای آن تشریح گردد. بطور کلی ایجاد فضای درمانی براساس اصول روانشناختی کودکان برای آرامش بخشیدن به آنها و ارتقاء حس سرزندگی در آنان بسیار مفید به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

فضاهای درمانی ، کودکان ، ۶ تا ۱۲ سال ، نشاط ، سرزندگی