بررسی مولفه های مسیر یابی موفق در مراکز درمانی با تمرکز بر کاهش استرس ادراک شده توسط کاربران

فرآیند مسیریابی فرآیندی است که جهت هدایت کاربران فضا توسط علائم شناختی مختلف انجام می گیرد. این فرآیند در فضاهای مختلف و باتوجه به نوع کاربری فضاها می تواند تعاریف و الزامات متفاوتی داشته باشد. از آنجا که فضاهای درمانی عموما مکانهای پیچیدهای می باشند، فرآیند مسیریابی در اینگونه فضاها مشکل می باشد. بر این مبنا نیاز است تا طراحی مسیرهای هدایت پذیر و ساده برای بیماران، همراهانشان و کارکنان، از اهداف طراحان و برنامه ریزان فضاهای درمانی باشد. علاوهبراین فرآیند مسیریابی در فضا تاثیرات مستقیم روانشناسانه بر روی افراد دارد که از اینرو نیاز است تا این مسئله توسط شاخص های روانشناسی محیط نیز بررسی گردد. تحقیقات قبلی نشان داده اند پیچیدگی هایی که در امر جهت یابی در مراکز درمان وجود دارد بطور مستقیم بر استرس ادراکشده بیماران از محیط و نتایج درمان بیماران تاثیر گذار است . همچنین از آنجا که خود محیط های درمانی عمدتا محیط های استرسزا هستند نیاز است تا با شناخت مولفه های تاثیرگذار محیطی در مسیر یابی موفق و بکارگیری آن در طراحی محیط های درمان تا حدود زیادی از استرس محیطی ادراک شده توسط کاربر کاسته و یک مسیر هدایت پذیر برای کاربران ایجاد نمود. بر این مبنا این پژوهش با استخراخ مولفه های مسیریابی موفق در فضاهای درمانی از مطالعات و تحقیقات بروز و بیان آن در قالب مولفه های طراحی محیط سعی دارد تا به بهبود رضایت کاربران و کاهش استرس ادراک شده توسط آنها کمک نماید.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، استرس محیطی بیماران ، جهت یابی ، طراحی مراکز درمانی