بررسی و نقد پل طبیعت تهران از دیدگاه طبیعت گرایی فرانک لوید رایت

در طول تار یخ همواره پل ها به عنوان عناصر برجسته مناظر شهری مطرح بوده اند، پل ها یی که می توانند به همان اندازه ای که موجب بهبود ارتباط فیزیکی و بصری شوند، پیوندهای اجتماع ی را ارتقا بخشند. پل های پیاده روی به عنوان نوعی از فضاهای شهری ، مکان هایی جذاب و انسان محور می باشند که رویکرد اصلی در طراحی آنها رفع نیازهای افراد می باشد. در واقع ساختن چنین فضا یی بر روی خیابان های شهری می تواند گامی موثر در جهت باز پس گیری توجه به الویت های انسانی در طراحی شهرهای امروزی باشد. در این میان پل طبیعت تهران از جایگاه ویژه ای برخوردار است . در طراحی و ساخت این پل اهداف متفاوتی از قبیل ایجاد فضای جمعی برای افراد مختلف جامعه ، زیبا یی ، پیاده مداری ، نظرگاه شهری و طبیعت گرایی مد نظر بوده است . این پژوهش میزان دستیابی طرح به این اهداف بخصوص طبیعت گرا یی از دیدگاه فرانک لوید را یت را مورد بحث و بررسی قرار داده است . روش تحقیق در این مقاله ، توصیفی تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و میدانی بهره گرفته -شده است . نتایج حاصل از مطالعات نیز حاکی از این امر می باشد که گرچه این پل خلق یک فضای شهر ی جد ید و فعال در شهر در جهت ارتقا ی کیفیت فضاهای جمعی قدم برداشته اما صرفا نبا ید به عنوان یک کار عمرانی بلکه با ید به عنوان یک عنصر مهم شهری ، مقصدهای اجتماعی - فضا یی و به منظورانجام فعالیت های دسته جمعی ، قرار ملاقات، مشاهده محیط پیرامون و... نیز بکار روند و همساز با طبیعت باشد. تا علاوه بر نقش جابجایی تا حد ز یادی کمبود فضای شهری در شهرهای کنونی را جبران کرده و با طراحی بر اساس اصول و معیارهای فضاهای شهری موفق بر ارزش و غنای محیط های شهری بیفزا یید. امامتاسفانه نتوانسته طبق دیدگاه طبیعت گرایی و ارگانیک فران لوید رایت پاسخگوی نیازهای افراد باشد .

کلیدواژه ها:

تحلیل پل طبیعت تهران ، نقد آثار معماری ، نقد پل طبیعت تهران ، پل پیاده راه ، طبیعت گرایی فرانک لوید رایت