زیبایی شناسی در معماری مبتنی بر نگرش حکمت بنیان

نیاز بشر به زیبایی به عنوان عنصری جداناپذیر از فرهنگ امری روشن و قطعی است . این مطلب گواه آن است که بشر از اولین روزهای خلقت همیشه سعی در زیباسازی محیطش داشته است . معماری که آمیزه ایست از تمام هنرها به عنوان یک هنر همواره با مقوله های زیبایی شناختی سروکار داشته و دارد. در معماری مقوله ی زیبایی شناسی نقش به سزایی را ایفا می کند . در حقیقت هدف هر معمار خوب، یک اثر معماری خوب است ؛ یعنی ازیک طرف رعایت تمامی قوانین فیزیکی بنا، عوامل اقتصادی و کاربردی و غیره و از طرف دیگر تشکیل یک ساختار زیبا و رضایت بخش می باشد. دراین بین معماری اسلامی یکی از بزرگترین جلوههای ظهور یک حقیقت هنری در کالبد مادی به شمار می رود که به عنوان یکی از موفق ترین شیوههای معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است . در این مقاله تلاش می شود تا با روش توصیفی -تحلیلی با تکیه بر شیوه مرور متون و منابع و مطالعات کتابخانه ای ، ضمن بیان کلیات نظری مرتبط با زیبایی به ویژگی ها، منشا و دوام زیبایی از دیدگاه اندیشمندان پرداخته شود، سپس مقوله زیبایی در هنر و معماری اسلامی مبتنی بر نگرش حکمت بنیان، موردبررسی قرار می گیرد. در انتهای مقاله نیز این نتیجه حاصل می گردد که بر اساس دیدگاه مدرن و مدرنیسم این حالات حسی انسان است که اصیل است و ملاک شناخت زیبایی به شمار می آید؛ اما برای متفکران و حکمای مسلمان، بحث زیبایی و جمال فراتر از ادراکات حسی یا حالات احساسی انسان است . زیرا هم مبدا زیبایی متعالی فراتر از حس و احساس آدمی است و هم نحوه ادراک آن فراتر از حوزه ادراکات حسی است

کلیدواژه ها:

حکمت بنیان ، زیبایی ، زیبایی شناسی ، معماری .