ارتقا هویت فضاهای عمومی بافت تاریخی با رویکرد بازآفرینی حفاظت محورمطالعه موردی : میدان تیرانداز (شریعتی ) شهر سمنان

فرسودگی از مهم ترین مسائل مربوط به فضای شهری است که باعث بی سازمانی ، عدم تعادل و عدم تناسب آن می شود و به زدودن خاطرات جمعی ، افول حیات شهری واقعی و شکل گرفتن حیات شهری روزمرهای کمک می کند. بافت تاریخی شهرها منعکس کننده شخصیت مدنی ، فرهنگ و تعاملات شهری است . در این بافت ها علاوه بر کالبد به فضاسازی مطابق با کارکرد و عملکرد نیز پاسخ داده می شود. علاوه بر این ، انگارههای »کالبد« و »کارکرد«، به عنوان مولفه های موثر در مداخلات بافت های تاریخی مطرحاند. بنابراین شناخت این مولفه ها هم در جهت مداخله در بافت های تاریخی و هم در جهت تعمیم انگارههای آن به سایر بخش ها حائز اهمیت می باشد . با نگاهی به بافت تاریخی ، این نکته مشهود است که شکل گیری و حیات آنها در تداومی تاریخی ، فرهنگی ، اجتماعی ، و محیطی به صورت منسجم و هماهنگ ، عیان گردیده است . همچنین برای بازآفرینی و بهسازی فضاهای تاریخی با توجه به این که فضا دارای چه خصوصیاتی می باشند می توان از رویکردهای مختلفی استفاده نمودروش. تحقیق پژوهش حاضر با توجه به کنکاش در مفهوم هویت فضاهای عمومی بافت تاریخی ، به صورت توصیفی - تحلیلی است . مطالعه موردی پژوهش میدان تیرانداز شهر سمنان می باشد و از تکنیک QSPM به منظور تحلیل طراحی شهری با رویکرد بازآفرینی حفاظت محور، استفادهشده است . در انتها نیز راهکارهایی در خصوص برنامه ریزی شهری و طراحی شهری ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

هویت ، فضاهای عمومی ، بافت تاریخی ، بازآفرینی حفاظت محور ، میدان تیرانداز سمنان