اثرگذاری و اثرپذیری شاخص های تغییر اقلیم بر زیست پذیری در فضاهای شهری مطالعه موردی : منطقه دوازده شهر تهران

تغییرات آب و هوایی ، به ویژه گرمایش جهانی ، یکی از موضوعات اساسی و چالش برانگیز جهانی است . افزایش غلظت گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های انسانی ، تحت تاثیر قرار گرفتن اقلیم در اتمسفر را با خود به همراه آورده است . این پدیده، یکی از بزرگترین چالش های نسل حاضر و آینده ما به شمار می رود. این تغییرات اقلیمی منجر به تغییر عناصر و ساختار فضاهای عمومی شهری شده است . با وجود عناصر و الگوهای مشترک، ساختار معماری فضاهای عمومی شهری در معرض خطر تغییرات اقلیمی قرار گرفته است . مقاله حاضر با هدف تبیین اثرگذاری و اثرپذیری شاخص های تغییر اقلیم بر زیست پذیری در فضاهای شهری مطالعه موردی : منطقه دوازده شهر تهران، مدنظر قرار گرفته است . در این پژوهش روش به توصیفی -تحلیلی از نوع (علی -مقایسه ای دو به دویی ) و ازلحاظ هدف کاربردی می باشد. محدوده تحقیقات این پژوهش ، منطقه دوازده شهر تهران و تاریخ انجام آن ۱۴۰۲ است . جامعه مورد مطالعه ، شامل خبرگان و اساتید رشته های جغرافیا، برنامه ریزی شهری ، و شهرسازی با گرایش برنامه ریزی شهری ، منطقه ای و ساکنان بومی آشنا به منطقه بوده است . بعد از محاسبه فرمول کوکران ۳۸۳ نفر به دست آمد که به صورت تصادفی - ساده (قابل دسترس) مورد پرسش قرار گرفت . پس از جمع آوری پرسشنامه ها، با استفاده از فن دیمتل فازی در محیط نرمافزار اکسل ، روابط علی بین عوامل تعیین و شناسایی شدند. یافته های پژوهش نشان داد که متغیر گازهای گلخانه ای از بیشترین تاثیرگذاری برخوردار است و تابش خورشید، دمای هوا، بارش باران، رطوبت هوا، خشکسالی و آب های زیرزمینی در درجات بعدی تاثیرگذاری قرار دارند. نتایج پژوهش نشان داد که گازهای گلخانه ای بیشترین تاثیرگذاری را در زیست پذیری فضاهای شهری دارند. بر اساس این دادهها، متغیر خشکسالی به عنوان یکی از مهم ترین متغیرها در زیست پذیری شهری شناخته شده و نقش بسیار مهمی در تحولات محیطی شهرها دارد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، زیست پذیری ، فضاهای شهری ، منطقه دوازده شهر تهران.