مقایسه روش تدریس سخنرانی و بحث گروهی و اثرات آن بر یادگیری دانش آموزان

از مراحل مهم در طراحی آموزشی, انتخاب روش تدریس است. مدرس بعد از انتخاب محتوا و قبل از تعیین وسیله, باید خط مشی مناسب تدریس را انتخاب کند و در این تصمیم گیری, باید به سه موضوع "ماهیت و طبیعت فراگیران", "محتوای موضوع" و "محدودیت های زمانی" توجه داشته باشد. یکی از روش هایی که سابقه طولانی در نظام های آموزشی دارد, تدریس به روش سخنرانی است. ارایه اصول, مفاهیم و حقایق به طور شفاهی از طرف مدرس و یادگیری از طریق گوش کردن و یاداشت برداشتن از طرف فراگیر, اساس این روش را تشکیل می دهد و توضیح و توصیف پدیده ها از سوی مدرس نقش عمده ای دارد. روش سخنرانی دارای مراحل آمادگی, مقدمه, محتوا, متن و جمع بندی است که در صورت اجرای خوب, با مهارت و با انگیزه, می تواند تاثیر مطلوب و اثربخشی بالایی در فراگیران داشته باشد. روش تدریس بحث گروهی گفتگویی است سنجیده و منظم درباره موضوعی خاص که مورد علاقه مشترک شرکت کنندگان دربحث است. روش بحث گروهی برای کلاس هایی قابل اجرا است که جمعیتی بین ۶ تا ۲۰ نفر داشته باشند. در صورت بالا بودنجمعیت کلاس، باید آنها را به گروه های کوچک تر تقسیم نمود یا از روشهای دیگر استفاده کرد. در این روش، معمولا معلم موضوعی یا مساله خاصی را مطرح می کند و شاگردان درباره آن به مطالعه، اندیشه، بحث و اظهارنظر می پردازند و نتیجه می گیرند؛ بنابراین- بر خلاف روش سخنرانی - در این روش، شاگردان در فعالیتهای آموزشی فعالانه شرکت می کنند و مسوولیت یادگیری را بهعهده میگیرند. بنابراین می توان گفت اگر زمینه و امکانات لازم فراهم شده باشد روش تدریس بحث گروهی در غالب موقعیت های تدریس می تواند از روش تدریس سخنرانی موثر تر و مفید تر باشد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سخنرانی ، روش تدریس بحث گروهی ، یادگیری ، دانش آموزان