بررسی رویکردهای ساخت شناختی و سبک های یادگیری در فراگیران

رویکرد شخصی یادگیرندگان به یادگیری، حل مسئله، و پردازش اطلاعات یا روشی که یادگیرنده در یادگیری خود آن را به روش های دیگر ترجیح می دهد. افراد مختلف پذیرای مدل های متعدد یادگیری هستند. بنابراین دوره های آموزشی باید در مسیری قرار بگیرند که برای همه انواع یادگیرندگان مناسب باشد. هرکس براساس شخصیت و میزان تاثیرپذیری، در هرکدام از انواع سبک ها شنیداری، بصری، حرکتی و مطالعه ای قرار می گیرد؛ اما در بیشتر افراد، یک سبک یادگیری نسبت به همه چیرگی دارد. ساخت شناختی و تغییراتی که در پی یادگیری در فرد صورت می گیرد ، زیر بنای اصلی یادگیری به شمار می رود . منظور از ساخت شناختی ، مجموعه ای از اطلاعات ، مفاهیم ، اصول و قوانین سازمان یافته و دانش های کلی و تعمیم های آموخته شده قبلی است که در ذهن دانش آموز جایگزین شده و شکل گرفته اند . هرگاه معلم بتواند ساخت شناختی دانش آموز را با مفاهیم درس جدید به درستی پیوند دهد ، و دانش آموز به دستی از سبک یادگیری خود استفاده کند، یادگیری در آن معنی دار می شود. یادگیری معنیدار با درک مفاهیم موجود و عوامل مرتبط با آن در ساختشناختی ارتباط پیدا میکند. چنانچه یادگیری معنیدار باشد، دانشآموز قادر خواهد بود آن را تبدیل کند و در موقعیتهای تازه به کار گیرد. این در حالی است که یادگیری طوطیوار به رشدی ساختار شناختی که بتوان به اتکای آن یادگیری را در موقعیتهای جدید به کار گرفت، منجر نمیشود.

کلیدواژه ها:

ساخت شناختی ، سبک یادگیری ، فراگیران