ارائه مدلی جهت بهبود عملکرد کارکنان وظیفه در آجا مبتنی بر تناسب شغل و شاغل (مطالعه موردی: نیروی پدافند هوایی آجا)

ایجاد و افزایش رضایت شغلی دارای نقش کلیدی در بهبود و ارتقای عملکرد سازمان ها و نیز بهره وری افراد دارد. برای این منظور تناسب شاغل و شغل دارای ضرورت است. در سازمان های پیشرفته و پیچیده امروز دنیا که نیروی انسانی یک سرمایه مهم و اصلی محسوب می شود استفاده از مفهوم تناسب شغلی در جهت بهره گیری و به کارگیری بهتر از دانش، توانایی و مهارت های نیروی انسانی بسیار مهم و موضوع قابل توجهی است. تناسب شغلی در سازمان به عنوان یک استراتژی موثر در به کارگیری منابع انسانی در نظر گرفته می شود. عدم وجود تناسب بین فرد و شغل او می تواند هزینه های بسیاری را برای سازمان به خصوص سازمان های نظامی در پی داشته باشد. این مسئله در نیروی پدافند هوایی آجا از منظرهای دیگر نیز دارای اهمیت است. به علت وجود مشاغل حساس در نیروی پدافند هوایی در صورت عدم به کارگیری اثربخش و مناسب کارکنان وظیفه در این نیرو، اثرات منفی بسیاری به بار خواهد آمد. لذا این پژوهش چارچوبی جهت تناسب شغل و شاغل در کارکنان وظیفه در نیروی پدافند هوایی آجا به منظور بهبود و ارتقای عملکرد فراهم نموده است.

کلیدواژه ها:

بهبود عملکرد ، تناسب شغل و شاغل ، کارکنان وظیفه ، نیروی پدافند هوایی