ارزیابی وضعیت حوادث شغلی در فازهای توسعه و بهره برداری طرح های عمرانی شهرداری تهران

در این تحقیق به تحلیل دیدگاه های فنی کارشناسان و مدیریت پروژه های عمرانی در شهرداری تهران پیرامون ارزیابی وضعیت ریسک حوادث کاری در مراحل توسعه، ساخت و نیز مرحله بهره برداری از پروژه های عمرانی، با کاربرد رویکرد تحلیلی FMEA در دو بعد فازی و غیرفازی (کریسپ) پرداخته شود. به منظور دقت بخشیدن به بررسی حوادث شغلی در صنایع ساختمانی، دوازده شاخص در مرحله ساخت و شش شاخص در مرحله بهره برداری، مورد ارزیابی دقیق و اندازه گیری قرار گرفتند.خطرات ناشی از ریزش ساختمان های مجاور بر کارگران، ریزش ساختمان در پروژه های تخریبی و بازسازی که عمدتا مربوط به عملیات تخریب غیراستاندارد می باشد و همچنین سقوط اشخاص ناشی از عملیات جوشکاری و افتادن از داربست ها، بالابرها و جرثقیل ها، به عنوان خطرناک ترین و پرحادثه ترین حوادث شغلی در صنعت ساختمان این منطقه شناسایی شدند. لذا ضرورت دارد تا اقدامات ویژه ای برای مدیریت و کاهش خسارات ناشی از این چهار حادثه کلیدی صورت پذیرد. بر اساس یافته های تحلیلی حاصل از این مدل، میانگین ریسک حوادث شغلی در صنعت ساختمان در مرحله ساخت به عدد ۳۴۶ و در مرحله بهره برداری به عدد ۹۷ رسید. ارزش های معادل فازی برای اولویت بندی ریسک در مراحل ساخت و بهره برداری به طور میانگین، به ترتیب، اعداد ۳۵۵ و ۱۲۹ را نشان داد. پیرو اجرای پیشنهادات اصلاحی، ارزش های ریسک به دست آمده برای مرحله ساخت در حالت غیرفازی به عدد ۲۴۷ و در حالت فازی به ۲۵۵ تقلیل یافت، در حالی که برای مرحله بهره برداری در حالت غیرفازی به ۵۸ و در حالت فازی به ۸۴ کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

حوادث شغلی ، صنعت ساختمان ، FMEA ، همپوشانی فاز توسعه و بهره برداری ، شهرداری تهران