ادغام تحقیقات اثربخشی آموزش معلمان در مدل های اثربخشی آموزشی

هدف این مقاله بررسی و پیوند تحقیقات در مورد اثربخشی آموزش معلمان و اثربخشی مدرسه برای رسیدن به یک مفهوم سازی یکپارچه است که پتانسیل بهبود تحقیقات تجربی در هر دو زمینه را دارد. اثربخشی آموزش معلم به اثرات آموزش معلم بر نتایجی مانند دانش معلم می پردازد، این دانش پیش بینی کننده در پژوهش اثربخشی معلم با کیفیت آموزشی و پیشرفت دانش آموزان به عنوان پیامدها می شود. دو جهت گیری پژوهشی در مطالعات مسیر-تحلیلی با هم متحد می شوند. ادغام کاملتر منجر به یک مدل اثربخشی آموزشی گسترده می شود که تفسیر سیستمی اهرم های کلیدی اثربخشی آموزشی را غنی می کند و جعبه های سیاه را در سطح سیستم و کلاس درس باز می کند. در چنین مدل جامعی، سیاست های معلم را می توان جایگزینی برای راهبردهای بهبود آموزشی مانند سیاست های برنامه درسی مدرسه، پاسخگویی و ارزشیابی یا حکمرانی و مدیریت در نظر گرفت. در عین حال، بینش های حاصل از تحقیقات اثربخشی آموزشی به طور کلی شامل گنجاندن متغیرهای اضافی در تحقیقات آموزش معلمان و اثربخشی معلم، به ویژه در سطح سازمانی است.

کلیدواژه ها:

فرصت یادگیری ، دانش معلم ، کیفیت آموزشی ، اثربخشی آموزشی ، تربیت معلم.