بررسی آموزش از روش بازی و اثر آن بر همدلی در کودکان

همدلی همراه با رشد انسان از کودکی تا بزرگسالی رشد می کند. در هر مرحله از زندگی برای تداوم یک رابطه، از رابطه کاری گرفته تا دوستی و خانواده همواره همراه انسان است. بنابرین، کلید موفقیت در هر رابطه ای است. رورش همدلی از سنین خردسالی شروع می شود. درک تفاوت میان احساسات و دیدگاه های بین انسان ها است که باید به فرد از کودکی آموخته شود. چرا که، جهان امروز به شهروندانی نیاز دارد که دلسوز باشند، مهر را در دل جامعه بکارند و آن را پرورش دهند.کودک از طریق بازی و تجربه با پیرامون خود بیشتر آشنا می شود. به کمک بازی و تخیل می تواند بر ترس هایش غلبه کند و پا را فراتر گذاشته و از منطقه امن خود خارج شود. بنابراین، آموزش از طریق بازی باعث می شود همدلی کودکان بیشتر شود و بازی کردن سلامت فیزیکی، اجتماعی و احساسی کودک و نوجوان را بهبود می بخشد. مرحله شناخت که از طریق فکر کردن، تجربه کردن و احساس کردن به دست می آید را برای او آسان تر می کند. بازی هم چنین فرصتی است برای والدین تا بتوانند وقت بیشتری را با فرزندانشان بگذرانند. .هدف از پژوهش حاضر بررسی آموزش از روش بازی و اثر آن بر همدلی در کودکان می باشد و روش تحقیق این پژوهش روش ترکیبی با طرح همسو سازی انتخاب گردید در این روش برای گردآوری داده ها از پرسشنامه در بخش داده های کمی و از مصاحبه و مشاهده در بخش داده های کیفی استفاده گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کمی با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و آزمون t همبسته برای معناداری متغیرها استفاده شد و در بخش کیفی نیز با کدگذاری و ارائه جداول به توصیف و سپس تفسیر مشاهدات و مصاحبه ها پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: کودکان ، آموزش ، بازی ، همدلی