تبیین یادگیری فراگیران بر اساس سبک یادگیری شناختی

یادگیری غالبا فرایندی سودمند تعریف می شود که در آن یادگیرنده با نزدیک شدن به اطلاعات، مرتبط کردن آنها با دانش قبلی وکنترل و هدایت فرایند یادگیری خود، به صورت فعالانه عمل می کند. این در حالی است که می دانیم ، افراد با شیوه های خاص وگوناگونی یاد می گیرند و در موقعیت های یکسان یادگیری متفاوتی دارند. از جمله مهم ترین دلایل این امر، سبک یادگیری آنهاست . مفهوم سبک یادگیری عبارت است از روشی که یادگیرنده با توجه علایق شخصی ، شرایط ، اعتقادات و باورها در میان روش های موجود برای یادگیری بهتر و پایدارتر نسبت به سایر روش ها ترجیح می دهد . دانش آموزان با به کارگیری راهبردهای یادگیری شناختی به طور شخصی درمی یابند چه راهبردی برای یادگیری آنها موثر است و به این ترتیب ، موجب افزایش باورهای انگیزش آنان برای یادگیری های بعدی ، اهداف تحصیلی بالاتر، ارزش گذاری برای موارد با اهمیت تکالیف تحصیلی می شود. همچنین فراگیران فاقد مهارت های یادگیری ، اغلب تفسیر خود را از متون باور ندارند و حتی هنگامی که به طور موفقیت آمیز مطالعه می کنند، حالتی ازعدم اطمینان نسبت به توانایی های خود دارند وبا آموزش سبک های یادگیری شناختی به باورها یا افراد درباره توانایی هایشان در سامان دادن انگیزه ها، منابع شناختی و اعمال کنترل بر یک رخداد معین بالا می رود . موضوع این مقاله سبک های یادگیری شناختی دانش آموزان است . هدف از این مقاله بررسی تاریخچه ، مفهوم ، انواع سبک های یادگیری شناختی ، پیامدهای آن ، نظریه ها و مدل های سبک یادگیری است . روش پژوهش ، اسنادی -تحلیلی با استفاده از منابع چاپی و الکترونیکی است .یافته های این پژوهش بیانگر آن است سبک های یادگیری شناختی دارای مدل های مختلفی ازجمله وابسته به زمینه و نابسته به زمینه ، سبک تکانشی در مقابل سبک تاملی ، سبک های همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق - یابنده ، سبک های عمقی و سطحی و سبک های محیطی ، هیجانی ، جامعه شناختی ، فیزیولوژیکی و روان شناختی دسته بندی دیگری از سبک های یادگیری است .

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، شناختی ، دانش آموزان