شبکه اجتماعی و تاثیر آن بر سلامت و کیفیت زندگی در جمعیت سالمندان ساکن شهری و روستایی (مورد مطالعه : شهرستان قرچک )

با افزایش سن ، سالمندان تغییرات بیشتری را در بهزیستی جسمی ، روانی و اجتماعی تجربه می کنند. تغییر واقعیت های بهداشتی بر رشد سریع سالمندان در شهرستان قرچک ، نقش دارند. انزوای اجتماعی یکی از عوامل خطر عمده ای است که بر سلامت به ویژه در سالمندان تاثیر می گذارد. یک مطالعه مقطعی بر روی ۲۵۸ سالمند بالای ۶۰ سال با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک چند مرحله ای در یک بلوک منتخب شهری و روستایی انجام شد. مصاحبه با افراد با پرسشنامه استاندارد صورت گرفت . داده ها در اکسل وارد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . از بین شرکت کنندگان ۴/۳۶ درصد مرد و ۶/۶۳ درصد زن با میانگین سنی ۶۴ سال بودند. اکثریت آنها در گروه سنی ۶۰ تا ۶۹ سال (۶,۶۵ درصد) بودند. شرکت کنندگانی که شبکه اجتماعی خوبی داشتند تنها ۹,۲۹% بودند و ۱,۷۰% دارای شبکه اجتماعی ضعیف بودند. تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که افسردگی ، استرس، اختلال شناختی شدید، وضعیت نامناسب سلامتی و کیفیت پایین زندگی در شبکه های اجتماعی ضعیف معنادار هستند (۰۰۰۱/۰.(p= نتیجه آن شد که بیشتر سالمندان در معرض خطر انزوا قرار دارند. سالمندان با شبکه اجتماعی ضعیفی که دارند روی سلامت و کیفیت زندگیشان تاثیر منفی دارد. برنامه های مداخله مراقبت های بهداشتی توسط خدمات بهداشت عمومی باید بر حفاظت از سلامت اجتماعی سالمندان تمرکز کند. همراستایی نظام سلامت با نیازهای سالمندانقطعا موجب ارتقای سلامت سالمندی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شبکه اجتماعی ، مسن ، ایزوله سازی اجتماعی ، بعد سلامت ، کیفیت زندگی