مقایسه رنج روانشناختی و شفقت نسبت به خویش در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم و عادی

هدف پژوهش مقایسه رنج روانشناختی و شفقت نسبت به خویش در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم و عادی بود. روش پژوهش حاضر علی - مقایسه ای (پس -رویدادی ) است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه والدین کودکان دارای اتیسم مراکز نگهداری و والدین بدون کودکان اتیسم شهرستان اردبیل در سال ۱۴۰۲بودند. تعداد نمونه مطالعه ۶۰ نفر از والدین بودند (۳۰ نفر از والدین کودکان اتیسم و ۳۰ نفر از والدین کودکان عادی ) که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس ادراک رنج و پرسشنامه شفقت نسبت به خویش فرم کوتاه((SCS-SF استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از آزمون مانوا (MANOVA) با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. یافته ها نشان دادند بین میانگین رنج روانشناختی و شفقت نسبت به خویش در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم و عادی تفاوت وجود دارد (۰۱/۰ .(p< به طوری که میانگین رنج روانشناختی در مادران دارای کودکان مبتلا به طیف اتیسم بیشتر از عادی و میزان شفقت نسبت به خویش در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم کمتر از مادران کودکان عادی است . نتایج به دست آمده حاکی از اهمیت توجه به متغیرهای مذکور در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم می باشد.

کلیدواژه ها:

رنج روانشناختی ، شفقت نسبت به خویش ، طیف اتیسم