بررسی تطبیقی توسعه مدارس عادی در مسیر هوشمندسازی

گستردگی استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در فرآیند آموزش، همراه با تحول رویکردهای آموزشی در جهان، زمینه را برای شکل گیری مدارس هوشمند فراهم کرده است . تحقق تشکیل سازمان یافته این مدارس از الزامات کلیدی جوامع دانش محور است و رویکردهای توسعه مهارتهای دانش و کارآفرینی دانش آموزان را دنبال می کند. پژوهش حاضر از نوع علمی - مروری بوده و اطلاعات از طریق کتب و مقالات چاپی و الکترونیکی داخلی و خارجی مرتبط با موضوع گردآوری شده است . هدف اصلی این پژوهش ، بررسی تطبیقی توسعه مدارس عادی در مسیر هوشمندسازی در دو کشور ایران و مالزی است . یافته های مهم پژوهش حاضر نشان می دهد که طی چند سال گذشته از اجرای این طرح نتایج مثبتی در ایران به دست آمده است ، اما با نتایج به دست آمده در سایر کشورها بسیار متفاوت است . در ایران در بخش های زیرساخت و تجهیزات ، مدیریت آموزش و آموزش الکترونیک چهار نفره گروه یادگیرندگان ، معلمان، کادر آموزشی ، مدیران، والدین ، اگر این روند تا حدودی برای کشوری مانند مالزی حل شده باشد، کمبود دارند. نکته دیگر اینکه در کشوری مانند مالزی برای همه مشخص است که این سیستم چگونه است و چگونه کار می کند در حالی که در کشور ما هنر تعریف برای این سیستم تعریف مشخصی وجود ندارد و حتی ماهیت مشخصی هم ندارد و گاها با سیستم مدرسه مجازی متفاوت تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

هوش ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، مدارس هوشمند.