پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ذهنیت هوش فزاینده دانش آموزان دختر دبیرستان پایه ششم شهر زابل

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ذهنیت هوش فزاینده بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان پایه ششم شهر زابل می باشند که تعداد آنها حدود۱۵۸۸ نفر بودند. نمونه این پژوهش بر اساس جدول مورگان و فورمول کوکران مشتمل بر ۳۱۰ نفر دانش آموزان است که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. برای گردآوری اطلاعات پژوهش از دو پرسشنامه باورهای هوشی بابایی (۱۳۷۷) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی واردن و موری (۱۹۹۹) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها به ترتیب ۸۶/۰و ۸۰/۰به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار ۲۰ SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین ذاتی بودن هوش و افزایشی بودن هوش با خودکارآمدی تحصیلی ابطه مثبت و معناداری در سطح ۹۹ درصد وجود دارد و بر اساس نتایج آزمون رگرسیون در گام اول افزایشی بودن هوش و در گام دوم ذاتی بودن هوش وارد توانسته اند ۵۱ درصد تغییرات خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، ذهنیت ، هوش فزاینده .