استفاده از روشهای تصمیم گیری چند معیاره فازی جهت نوآوری و افزایش عملکرد و کارایی بهتر شرکت ها

ارزیابی عملکرد شرکتها با استفاده از نسبتهای مالی آنها یک کار چالش برانگیز است؛ که انتظار میرود با کاهش ابعاد داده ها سادهتر شود. شناسایی عوامل موثر بر عملکرد واحدهای تجاری برای بسیاری از تصمیم گیرندگان و سرمایه گذاران امری پیش پا افتاده نیست. در این تحقیق روشهایی برای تصمیمگیری پیشنهاد شده است؛ که نیاز به دانش و تخصص تخصصی در امور مالی و حسابداری ندارد. هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد شرکتها به منظور کاهش و اولویت بندی داده های مورد نیاز برای ارزیابی (نسبت مالی) بود، لذا از الگوریتم درخت تصمیمگیری از نوع CART و تکنیک های تصمیمگیری چند معیاره استفاده شده است.ابتدا سعی کردیم با استفاده از الگوریتم درخت تصمیم، نسبتهای مالی را از نظر قدرت پیشبینی آنها در مورد چرخه عمر ۱ شرکتها اولویت بندی کنیم. بر اساس نتایج، نسبت کفایت نقد و نسبت بدهی به ارزش ویژه به ترتیب بیشترین و کمترین عامل مرتبط بودند. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که؛ نسبت کفایت نقد و نسبت بدهی به ارزش ویژه به ترتیب بیشترین و کمترین عامل مرتبط در پیش بینی چرخه عمر هستند. همچنین یافته ها نشان داد که اعمال وزنهای بهدستآمده از الگوریتم درختهای تصمیمگیری منجر به مقادیر بالاتر بازده میشود. از این رو، میتوان نسبتهای مالی را از نظر قدرت پیش بینی آنها در مورد چرخه عمر شرکتها با استفاده از درخت های تصمیمگیری مبتنی بر رگرسیون اولویت بندی کرد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری چند معیاره ، افزایش عملکرد ، نواوری