اثربخشی درمان هیجان مدار بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سبکهای حل تعارض مادران با فرزند کم توان ذهنی

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سبکهای حل تعارض مادران با فرزند کمتوان ذهنی انجام گرفت. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهی مادران با فرزند کمتوان ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنائی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. از جامعه فوق ۳۰ نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج از طریق نمونهگیری هدفمند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۹ جلسه ۱۲۰ دقیقهای (هر هفته دو جلسه) درمان هیجان مدار را دریافت کردند و در این فاصله گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (ERQ) گراس و جان (۲۰۰۳) و سبکهای حل تعارض (CRS) کوردک (۱۹۹۴) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان هیجان مدار تاثیر معناداری بر افزایش راهبرد ارزیابی مجدد شناختی در تنظیم شناختی هیجان و سبک حل مثبت مسئله در سبکهای حل تعارض و کاهش سرکوبی در مولفه تنظیم شناختی هیجان و درگیری در تعارض، کناره گیری و انطباقی در سبکهای حل تعارض مادران با فرزند کمتوان ذهنی دارد (p<۰/۰۵)؛ بنابر نتایج درمان هیجان مدار در افزایش راهبردهای مثبت تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد شناختی) و سبکهای حل مسئله و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان (سرکوبی) و سبکهای حل تعارض (درگیری در تعارض، کنارهگیری و انطباقی) موثر بوده و میتواند مورداستفاده درمانگران، مشاوران و روانشناسان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، سبکهای حل تعارض ، کمتوان ذهنی.