فرسودگی والدینی: نقش رضایت والدینی و احساس شکاف ناشی از عدم تحقق والدگری آرمانی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش رضایت والدینی و احساس شکاف ناشی از عدم تحقق والدگری آرمانی در پیشبینی فرسودگی در والدین ساکن شهر تهران انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. شرکت کنندگان پژوهش ۴۰۰ والد شامل ۲۰۲ مادر و ۱۹۸ پدر به روش دردسترس برای شرکت در پژوهش از نقاط مختلف شهر تهران انتخاب شدند، ابزارهای پژوهش شامل سنجش فرسودگی والدینی (PBA)، مقیاس رضایت والدینی کانزاس (KPSS) و مقیاس محققساخته احساس شکاف ناشی از عد متحقق والدگری آرمانی بود. نتایج نشان داد هرچه احساس شکاف از عدم تحقق والدگری آرمانی از منظر خود و جامعه در مادران بیشتر میشود، رضایت والدینی به همان نسبت کاهش و فرسودگی والدینی افزایش پیدا میکند p <۰/۰۱) )، اما در فرسودگی پدران رابطه معناداری را نشان نمیدهد. نتایج همچین نشان داد رضایت والدینی به تنهایی ۰/۱۵درصد و همراه با احساس شکاف ناشی از عدمتحقق والدگری آرمانی (از منظر جامعه) ۰/۱۹ درصد واریانس فرسودگی والدینی را در والدین پیشبینی میکند. ترویج تصویری واقعی و دست یافتنی از والدگری در جامعه میتواند پذیرش و تداوم در انجام مسئولیتهای ناشی از فرزندپروری را در والدین آسانتر سازد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی والدینی ، رضایت والدینی ، والدگری آرمانی