بررسی تاثیر خودشفقت ورزی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودشفقت ورزی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری را تمامی دانش آموزان نوجوان دختر شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس ۳۰ نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه گواه ۱۵) نفر) جایگزین شدند. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) استفاده شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش، ۸ جلسه برنامه ی شفقت ورزی را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی خودشفقت ورزی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان مورد تائید قرار گرفته است .(p<۰/۰۱) بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از برنامهی خودشفقتورزی میتواند موجب افزایش بهزیستی روانشناختی در نوجوانان شود.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، بهزیستی روانشناختی ، نوجوانان.