بررسی روابط کلام امامیه و عرفان شیعی در قلمرو مسائل

مباحث کلام امامیه در غالب کتابهای عرفانی مقدم بر مباحث عرفانی است و اساسا طرح مباحث عرفانی بدون توجه به مباحث کلام امامیه امکان پذیر نیست. به تعبیر دیگر میتوان علم کلام را مقدم بر عرفان دانست و ارتباط و تاثیر پذیری کلام برای عرفان و همچنین عرفان برای کلام جدایی ناپذیری هستند .لذا اصل و اساس عرفان شریعت است و پیوند جداییناپذیری بین کلام و عرفان وجود دارد. خلط در شناخت رابطه بین کلام امامیه و عرفان شیعی نگارنده را بر این واداشت تا در این اثر با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی روابط کلام امامیه و عرفان شیعی در قلمرو مسائل روی آورد و در نهایت بدین نتیجه برسد که دو دانش کلام امامیه و عرفان شیعی در مسائل عمده چون توحید، نبوت و امامت و معاد تا حدی به یکدیگر وابستهاند، چنانکه وحدت وجود عرفانی در علم کلام به صورت رابطه خالق و مخلوق مطرح شود و صفات انبیاء در عرفان به صورت انسان کامل است. به عبارت بهتر علم عرفان مسائل کلامی را عمق بیشتری میبخشد .کلام و عرفان در شمار علومی هستند که همواره ارتباط و مناسبات پایداری داشته اند.

کلیدواژه ها:

کلام ، عرفان ، امامیه ، تشیع ، مسائل