آسیب شناسی اجتماعی و روانی افزایش اوباش گری: عوامل و ارائه ی راه کارها

یکی از مهم ترین مسایل اجتماعی که به طور مستقیم نظم و امنیت در جامعه را تحت الشعاع قرار می دهد. بروز پدیده ی اوباش گری است. برهمین اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر، شناخت عوامل جامعه شناختی و روان شناختی موثر برپدیده ی آوباش گری و ارائه برنامه های پیشگیرانه بود. روش تحقیق از نوع پیمایشی و گرداوری داده ها به وسیله ی پرسشنامه ی محقق ساخته و ا ستاندارد انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه اوباش گرو عادی بودند. تعداد جامعه ی گروه اوباش گر، ۱۵۹ نفر از افرادی بودند که مرتکب سرقت مسلحانه و سرقت مقرون به آزار، نزاع های جمعی، تهدید، ارعاب، قلدرمابی و قدرت نمایی در فضای مجازی و حقیقی و تیراندازی قطعی شده بود و درشش ماهه ی نخست ۱۴۰۱ در زندان شهرستان گرگان نگهداری می شدند و کلیه ی این افراد مورد مطالعه قرار گرفتند.گروه عادی نیز متشکل از ۱۵۹ نفر از روستاییان و شهروندان عادی شهرستان گرگان بود که از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. متغیرهای پدر مجرم و والدین آسیب دیده، دوستان مجرم و آسیب دیده، منطقه ای سکونت، فقر مالی خانواده، نظارت خانوادگی، ضعف در مهارت خودکنترلی و احساس محرومیت نسبی بر بروزاوباش گری موثر بودند و عزت نفس تاثیر معناداری بر ارتکاب اوباشگری نداشت. بر اساس نتایج پژوهش حاضر،گروه های اولیه و غیررسمی از جمله خانواده، دوستان و محله در بروز اوباش گری مهم ترین نقش را دارند و برنامه هایپیش گیرانه باید روی این مولفه ها متمرکز باشد.

کلیدواژه ها:

اوباش گری ، خانواده ، دوستان ، احساس محرومیت نسبی