رابطه خودکنترلی با صفات شخصیتی

مهار خشم و عصبانیت و هیجانات با به عبارتی خودکنترلی به ویژه در دوره نوجوانی که افراد به سرعت تصمیم میگیرند و وارد عمل میشوند از اهمیت ویژهای برخوردار است به همین دلیل این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خودکنترلی با صفات شخصیتی (نوروزگرایی، برون گردی، توافقجویی، وظیفهشناسی، گشودگی نسبت به تجربه) صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول و دوم در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. از این جامعه حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و جدول مورگان، ۳۸۳ نفر برآورد شد و با روش نمونه گیری تصادفی ساده دانشآموزان انتخاب شدند. از پرسشنامه خودکنترلی (Tangney et al., ۲۰۰۴) و فرم کوتاه سیاهه شخصیت نئو (McCrae & Costa, ۱۹۹۲) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمون رگرسیون و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان دادند از میان صفات شخصیتی برون گردی، توافقجویی، وظیفهشناسی، گشودگی نسبت به تجربه با خودکنترلی به ترتیب ۱۲/۰، ۲۸/۰، ۲۷/۰ و ۳۴/. همبستگی داشتند درحالی که نوروزگرایی با خودکنترلی ۲۸/۰ – همبستگی داشت. با توجه به نتایج لزوم توجه به ویژگیهای شخصیت در میزان کنترلی که افراد بر روی خود دارند ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

نوجوانان ، خودکنترلی ، برونگرایی ، باوجدان بودن ، گشودگی